Dont know where to go..

tinawagan ko si ate annie sa phone kaninang umaga..i asked her about the result sa nilakad ni Tita Mila sa school ko (PLM) she told me na "joan, hanap ka na muna ng school mo, negative eh" so I said "sige sabihin ko na lang kay Ma" deep inside, i wanna cry.. Parang sa isip ko, "LordGod san mo ba talaga ako gusto?" then ate annie said "malay mo, di ka talaga para dun." siguro nga.. pero parang ang hirap ma-accept. actually while im doin this article, umiiyak ako..parang di ko na kayang tapusin to.. malabo na tingin ko sa screen.. di ko alam ngayon.. Im really hopeless.. ginawa ko naman lahat.. nag-aral naman ako mabuti.. siguro nga di talaga ako para dun.. yan medyo tumahan nako.. nahimasmasan na.. anyway Goodbye PLM.welcome my new school.. alam ko mabigat din loob ni mama pag nakikita nya kong pinang hihinaan ng loob.. pati si papa.. mama knows na i did my best.. nakikita nya nahihirapan din ako.. ang laki ng pinayat ko since ng nag-aral ako dun.. next week siguro, aalisin ko na gamit ko sa Dorm.. goodbye Dorm.. haha.. almost one year ko din tinirahan yun.. medyo nahihiya ako sa mga tita ko at kay mama.. pero sabi ni ma, wag daw, di naman daw ako bobo.. nagkataon lang na mataas ang standard ng school na yun.. sabi ni ate annie "hmp mas matalino ka pa nga kay **** eh yun bobo yun,ikaw matalino ka.." siguro nga.. ewan.. nakakasama ng loob.. parang yung school pa na yun ang sumira ng kinabukasan ko.. imbes nursing ako ngayon, napunta pa sa patapon na course.. ayoko naman talaga mag-aral dun.. pinilit lang ako.. kase daw, mura na high standard pa.. pero i wanna thank PLM na rin.. kung dahil sa kanila, di ko makikila ang mga taong naging bahagi na ng buhay ko.. mula sa blockmates ko nun sa psychology course.. hanggang sa socialwork course.. sa classmates ko sa "international section" pati sa ROTC platoon mates ko.. sa lahat.. pati sa tindera ng drinks sa canteen.. at mga taong naka batian ko kahit di ko sila kilala by name.. sa profs na pinahirapan ako.. thank you sa lahat.. some of them made me happy, some of them made cry, some of them made me laugh..pero kahit ano pa man yun.. PLM made me a strong person.. siguro sinubukan lang ako ni Lord kung hanggang saan ang faith ko sa kanya.. well bahala na Siya..